pindasaus

Je hebt soms van die stergerechten, 

waarbij het zeer doet dat je ze kent of proeft.

Want deze saus lepel je met liters naar binnen.

Zonder dat je het doorhebt, soort van pindasausextase.

Hij doet het namelijk niet alleen goed bij de bami/nasi of bbq, 
je kunt de schaal gerust leeg staan scheppen met een stukje brood.

Ongemerkt leeg dan, hè.

Bitterzoet heet zoiets.

Ik wou dat ik er nooit aan begonnen was.

Trouwens, dat heb ik ook met boeken, 
met bepaalde schrijvers.

Dat ze dan een nieuw boek uit hebben en dat ik bij iedere bladzijde in mezelf schreeuw: 

NEE, NEE, NEE, ALWEER EEN BLADZIJDE VERDER.

Beetje herkenbaar?

Oja, ik heb het dus ook met de NY cheesecake van Jamie Oliver.

Want het is een limoencheesecake met een kokosmerengue er bovenop.

Ik wou dat ik hem nooit had geproefd, 
want nu droom ik er dagelijks van.

Terug naar de pindasaus.

Ik volgde jaren terug een hele leuke kookcursus met een vriendin samen.

Chinees/Indisch.

De kok was in de leer geweest bij een Indisch kokende oma (= op het Westen gerichte Indonesische keuken) en dat zijn fijne dingen, hoor, om mee te maken.

We leerden er onder andere deze saus maken.

Hij is supersimpel, het loont echt om pindasaus zelf te maken.

Recept (voor ca 5 porties of voor stiekem in je eentje):

Verwarm 500 ml water au bain-marie.

Voeg de ingrediënten toe. 

Pas als het water kookt, de pindakaas toevoegen. 

Houd het een half uurtje au bain-marie warm, zodat de kruiden goed kunnen intrekken. 
De saus wordt vanzelf dikker, dat komt allemaal goed. 

Likje nr 2:

Weet je zeker dat je eraan gaat beginnen?