Uit enthousiasme heb ik als een dolle zitten diy-en. Ik had bijvoorbeeld bedacht dat ik mijn eigen trouwjurk wilde gaan maken. Ik vond het echt een topidee en gelukkig bleek dat het ook. Mits je een paar dingen onthoudt en om kan gaan met de echte clichés (maar drijven we daar niet altijd zo lekker op?).
Komen ze:
- Begin ruim van tevoren
- Regel goede lingerie (ik droeg een torselet)
- Investeer in goede stoffen (anders is het huilen, waarover later meer)
- Iedereen heeft er een mening over dat je je jurk zelf maakt (en maakt zich erge zorgen, althans bij mij ;))
Voor mijn jurk heb ik zelf het patroon getekend: een basispatroon voor een bovenstuk en een basispatroon voor een rok. Het was helemaal geen hoogvliegwerk dat patroon, zo’n jurk maken is al spannend genoeg. En ik was ook pas sinds kort weer op naailes, dus geen ingewikkelde dingen zoals bijvoorbeeld baleinen erin. En ik wilde wel sexy zijn, maar niet een decolleté tot aan mijn knieën, dus werd de v-hals iets minder uitgediept. “Anders zit je de hele dag aan je jurk te plukken”, zei naaijuf Janny en wat juf Janny zegt, klopt altijd.
Wil je zelf niet patroontekenen: hier en hier kun je patronen kopen van bruidsjurken. Hier vind je een online ontwerpsite.
Mijn stoffen kocht ik bij Nanucci Tessuti in Amsterdam (Albert Cuypstraat 224a). Je vindt hier echte, goede bruidsstoffen en je wordt er heel goed geadviseerd. Naast deze winkel zit Silkroute (Albert Cuypstraat 222) waar je fantastisch kant en mooie saristoffen kunt vinden.
De full on huilbui (nr 1) kwam zo: ik had veel tule in de jurk gestopt, zo’n 15 meter, want tja, bij de inspiratiejurk was ook sprake van erg veel stof. Maar tijdens het passen voelde ik me zo vreselijk. Ik leek zo’n vis die zichzelf op kan blazen, een roze taartje. Als je me omduwt, kom ik niet meer overeind-gevoel. De tule was champagne/peach en door de vele lagen werd de kleur mooi donker en intens. Als ik er tule tussenuit zou halen, dan zou ik minder ruimte in gaan nemen, maar dan zou het effect ook weg zijn. Ik besloot te gaan experimenteren met de hoeveelheid lagen en met meer rimpels of minder rimpels. Dat was een heel slecht idee. Want ik moest de tule eerst rimpelen en dan vaststikken aan de satijnen rok om alles op z’n plek te kunnen houden (de tule rijgen was niet voldoende, met een hogere steekgrootte ook niet). Op deze manier heb ik heel wat lagen erop en eraf zitten stikken en tornen en rimpelen en waaaah. Ondertussen bleek dat ik net niet genoeg kanten stof had voor de kapmouwtjes, dus bestelde ik bruidstule via het internet. Prima, hoppa, ook weer geregeld en niet te duur…..Dat was dus één bak ellende. Want ik naaide met de hand een stukje kant op die tule en daarbij vielen er steeds weer gaatjes in de bruidstule. Na vele uren tule rimpelen, nieuwe mouwtjes knippen en kant erop en eraf, drupte daar de eerste traan. En toen ging ik los.
Ik heb de jurk weggelegd, ben wat leuks gaan doen (chocola eten) en ging daarna weer verder. Ik vond de perfecte verhouding voor de tule (ik schat dat er nu 6 meter tule in de jurk zit) en kreeg er mouwtjes zonder gaatjes in. De jurk was op tijd af, het is mijn eigenste jurk, ben zo trots als een kanarie. Wat ben ik blij dat ik heb doorgezet.
Tot slot dan de halve huilbui. Die heb ik tijdens de trouwceremonie verwoed zitten wegslikken. Dat kwam zo: Verloofde en ik kwamen aanlopen, iedereen deed ‘oh en ah’, dat kon ik nog net aan. Maar toen we gingen zitten, zei de trouwambtenaar: “Babbe, je hebt zo’n mooie jurk aan. Je trouwjurk heb je zelf gemaakt. Dat vind ik zo ongelooflijk knap.”
Alle mensen klappen.
Jeemienee.
Foto: FIH Fotografie
Hulde aan juf Janny, want daar heb je echt wat aan. En hulde aan jou, wat een doorzettingsvermogen en wat een geweldige jurk!
Wij zijn stiekem in Schotland getrouwd (en ik droeg een mini-jurkje uit mijn kledingkast). Ook leuk1
Stiekem trouwen lijkt me ook heerlijk, zeg! Hand in hand, keiromantisch 🙂
En dank voor de complimenten!
En nog van harte gefeliciteerd!!
Dank je wel!