Rafe was in mei jarig, hij werd 3 en zag zijn verjaardag eigenlijk helemaal niet zitten. Hij had, voordat we het familiefeest gingen vieren, zijn verjaardag op het kinderdagverblijf gevierd en dat was niet zo goed bevallen. Want ‘ze gingen zo hard zingen’. Hij zei dat hij niet meer jarig wilde zijn, nooit niet meer. Dat was nou heel onhandig. En zo jammer voor hemzelf. En de uitnodigingen waren al de deur uit. En de taarten al gemaakt. Kan je…
En toen was hij echt jarig en wilde niet meer. Ik had overal rekening mee gehouden: extra zakjes traktatie, Pritt als back up, reserve onderbroek, een schaar en vochtige doekjes in de tas. Maar de optie: kind wil niet jarig zijn, had ik nog niet zelf verzonnen. Hij wilde niet naar school. Wij zeiden: “We houden je hand vast.” Dat was niet genoeg. “We gaan achter je in de kring zitten. ” Dat hielp ook niet. “Als het niet…